De overgang van spijlenbedje naar groot bed is heel goed verlopen eigenlijk. De eerste nacht is ze wel uit haar bed gevallen. Op de kussens gelukkig: ze heeft enkel wat gejammerd en gezucht. Manlief heeft haar zonder problemen terug in bed gelegd en ze sliep meteen voort. In begin had ze ook de neiging om dwars te gaan liggen in haar bed, ’t is 90 cm breed, dus dat lukt nog net.
Elke keer ze gaat slapen, is ze apetrots op haar “gjoot bed“, maar elke avond zegt ze ook één keer, totaal niet overtuigend: “ik wil niet in gjoot bed slapeuh” terwijl ze haar toch knus neervlijt in haar bedstede.
Het enige waar ze een beetje mee worstelt, is dat (te) groot kussen. Ze is sowieso geen kussen gewend en het ligt overduidelijk in haar weg: als we, voor we gaan slapen, nog eens gaan kijken, heeft ze zichzelf zo in bochten gewrongen om toch maar niet op dat enorm kussen te moeten liggen. Begrijpelijk, het lijkt me ook niet zo makkelijk, een kussen dat, op 30 cm na, even groot is als zijzelf. We zouden het kussen wel willen weglaten, maar ze is er blijkbaar al aan gehecht want elke keer vraagt ze ernaar om het in de loop van de nacht toch nog op de grond te keilen.
Zelf uit haar bedje stappen doet ze (nog) niet. Ze wacht heel voorbeeldig tot de ogen van het aapje open zijn, dan roept ze ons en pas dan springt ze uit haar bed. Hopelijk blijft dit zo nog even.
Ahja, dat maan-lachtlampje naast haar bed, daar komt ze eigenlijk niet aan, neen. Voorlopig toch niet.
En oh ja, gisterenavond was er nog iets. Een week of zo geleden zei ik eens langs mijn neus weg tegen Nora dat grote mensen en (hele) grote kindjes zonder tutjes slapen. Dus dat zij, als ze nog wat groter is, ook zonder tutjes mag slapen. Verder niets meer over gezegd tot ze gisterenavond zelf totaal uit het niets zei: “mama, ik ben al gjoot eh, ik geen tutjes meej ebbe en geen kjuffels” – Huh!? – “Ah, ehm, ok, Nora en wat moet ik doen met jouw tutjes? Zal ik ze op de kast leggen?” “Ja, ok, op de kast is goed, en de kjuffels ook eh mama“. “Maar met je knuffels mag je wel nog slapen hoor, zoeteke, ook als je heel groot bent. Sommige grote mensen slapen ook nog met een knuffel”. Maar bon, de knuffels moesten ook op de kast. Uiteindelijk is ze niet in slaap gevallen zonder tut, want toen papa nog eens bij Nora langsging, wou ze toch nog één tutje terughebben… :)
Misschien is dit wel een aanleiding om op haar tempo het tutjesgedoe af te bouwen?
Nog enkele nachtelijke kiekjes:
Reacties