Ons tweede scholiertje

Alweer een tijdperk die voorbij is: Marie ging vandaag voor de laatste keer naar de crèche. Maandag 8 november start ze met school.

Ik Manlief maakte Aveve kant en klaar muffins. En ik versierde ze met roze glazuur en suikerversierselkes. Maar miljaar! Glazuur en ik, het komt nooit goed. Het lukt me werkelijk nooit om dat glazuur gelijkmatig en mooi op die cakejes te krijgen. Volgens mij lukt dat enkel op afgeplatte muffins, niet op muffins die er als een berg uitzien, toch? Na elke poging herinner ik me trouwens dat ik de vorige keer mezelf heb beloofd van er niet meer aan te beginnen. Beetje hardleers soms. Of koppig.

Nuja, de crèche-kindjes vonden het heel lekker en hebben er veel van gegeten, volgens de kinderverzorgster. Dus missie geslaagd.

Als attentie voor de kinderverzorgsters maakten we een canvas met verfafdrukjes van Marie’s handen, een foto en een tekstje. Heel eenvoudig, maar ze leken er toch ook wel content mee.

En Marie zag er ’s avonds geweldig uit met haar ik-ben-afgestudeerd-hoedje (of hoe heet zo’n ding eigenlijk?):

En groot. Mijn god, wat is ze groot.
Gelukkig komt er heel binnenkort weer een kleintje om het leed wat te verzachten ;)

Zelf ziet ze het trouwens geweldig goed zitten om naar school te gaan. Ze is ongelofelijk trots dat ze nu ook naar “Nora aar school” mag gaan. En Nora is zo mogelijk nog trotser. En ik kijk er eigenlijk ook wel naar uit, mijn twee trezekes, hand in hand: Marie wat onzeker en twijfelend, Nora de beschermende, lieve grote zus die zich ontfermt over haar kleine zus. Hoewel, Marie kennende zou het evenzeer kunnen dat ze dat beschermende handje van Nora  resoluut weigert en de speelplaats oploopt zoals ze nooit eerder gedaan heeft.

Explore posts in the same categories: Marie, Ontwikkeling, School