Lena – update

Eindelijk nog eens een blogpostje! Enerzijds barst ik van de inspiratie, anderzijds mis ik de tijd, maar vooral de energie en de goesting om erover te bloggen. Maar kijk, het is me dan toch gelukt.

Hoe gaat het hier ondertussen met ons vers gezinnetje van 5? Wel, vrij goed, dank u!

• Lena is tot nu toe een vrij makkelijke baby. Ze weent enkel als ze honger heeft. En als ze in haar bloot gat ligt om pamper te verversen, dat vindt ze ook niet zo plezant. Zelfs als ze krampen heeft, huilt ze niet hysterisch. Enkel neuten, onrustig wriemelen en niet slapen. Zolang we met haar rondlopen natuurlijk, liefst in ‘luipaardhouding’.
  Ons eerste gezinsuitstapje heeft ze ook al met glans doorstaan. Zaterdag mochten we naar het Sinterklaasfeest op Jurgen zijn werk. In de auto heeft ze de ganse tijd geslapen (en ’t is toch een uur en een kwart rijden), toen we aankwamen bleef ze rustig in de maxi-cosi terwijl de grote zussen schootje gingen zitten bij de Sint en nadat ze haar portie melk binnen had in de cafetaria waar we appelbeignets en een drankje kregen, viel ze als een blok in slaap in haar maxi-cosi. Wat een gemak! Iets wat Nora en Marie nooit deden. Ze vielen enkel in slaap in dat ding als we met de auto reden of als we wandelden. Enkel de laatste 20 minuten onderweg naar huis werd ze wakker en huilde ze omdat ze honger had, ocharme.
• Ze heeft al een redelijk vast slaap- en eetritme. Tussen 22u en 23u krijgt ze haar laatste voeding voor de nacht. Dan slaapt ze 4 uur tot haar volgende voeding. Daarna laat ze soms nog eens 4 uur, soms 3 uur tussen twee voedingen. Het zalige vooral is dat ze na haar voeding als een blok in slaap valt en tussen de nachtvoedingen zelden tot nooit wakker wordt. Het voeden en verversen duurt hoogstens een half uurtje. Daar kan ik best mee leven. Enkel in het ziekenhuis had ze twee nachten last van (waarschijnlijk) krampen en wou of kon ze niet slapen.*
  Na haar voeding tussen 6u en 7u slaapt ze opnieuw direct in en wordt ze een 3tal uur later wakker om te drinken. Van dan af wil ze echter om de 2 uur drinken. Tot die laatste voeding van 22u à 23u. Vreemd, vind ik. Misschien heeft ze dan ook echt meer en vaker honger? Of misschien wil ze een voorraadje inslaan voor de nacht? Ze drinkt ook heel krachtig en snel. In 10 à 15 minuten is ze klaar en vaak heeft ze genoeg aan één borst. Na de voeding is ze wel steeds voldaan en rustig, dus ze zal wel genoeg hebben, veronderstel ik? Tips en bevestiging van borstvoedingsexpertes zijn altijd welkom natuurlijk.
• Grappig hoeveel mensen willen weten en analyseren op wie ze lijkt. Niet of ze op mij of de papa lijkt, wel of ze op Nora of Marie lijkt. Pas op, wij doen dat ook natuurlijk. Zeker toen ze net geboren was, waren we fanatiek gelijkenissen en verschillen aan het zoeken. Mijn verdict: als ze slaapt en haar ogen dicht zijn, lijkt ze heel erg op Marie. De vorm van haar gezicht en haar mondje zijn dan helemaal Marie. Hoewel ik er soms toch ook een trekje van Nora in zie. Maar haar gezichtsuitdrukking verandert helemaal als haar ogen open zijn, dan is de gelijkenis met Marie en Nora weg en lijkt ze op… Lena. Dan is het een heel andere dan haar zussen. Ik denk ook dat haar (donker)blauwgrijze ogen bruin gaan worden. En dat ze een donkerder velleke zal hebben dan Marie. Meer het huidtype van Nora. Denk ik. ’t Blijft wel iets spannend, dat afvragen en fantaseren hoe ze eruit zal zien later.
• Een lichtgewichtje is ze! Vergeleken met Nora (3895 gr bij geboorte) en Marie (4000 gr) toch. En ook vergeleken met het geschatte gewicht door de gynaecologe (> of = 4kg). Ik had het nooit verwacht, maar de gyne was dus fout met haar schatting. Kan gebeuren natuurlijk. Wel vreemd en atypisch dat de laatste in rij het minste weegt. Toen ze haar op mijn buik legden, dacht ik wel meteen dat dat hummeltje vlees toch geen 4kg kon wegen. En je merkt ook dat ze lichter is: fijner gezichtje, geen dikke pens, dunne beentjes, …
• Oh ja, dat van die navelstreng. Wel, een navelstreng kan blijkbaar tussen de 30cm en 100cm lang zijn met een gemiddelde van 50cm (leve Google!) en Lena haar navelstreng was… 100 cm lang. Iets wat de vroedvrouw en gyne nog nooit in hun carrière hadden gezien. Vrij indrukwekkend dus. Minder tof was dat haar navelstreng drie (!) keer rond haar nekje gedraaid was… Ik vergeet nooit meer de bezorgde blikken van beide vrouwen en het argwanend kijken naar de monitor die de hartslag registreerde en het mompelende “Komaan, komaan” van de vroedvrouw terwijl ze naar de monitor keek en het belachelijke antwoord: “Neen neen, alles is goed” toen ik half panikerend vroeg: “Is er iets?”. Maar bon, eind goed al goed. De navelstreng werd op tijd 3 keer losgeknipt en de pH waarden van het navelstrengbloed gaven aan dat er geen zuurstoftekort geweest was. Godzijdank.
• ’t Kind heeft een extreem grote zuigreflex. Niet alleen als ze honger heeft, maar ook als ze moe is of last of pijn heeft, ‘zoekt’ ze als een bezetene en propt ze smakkend en smekkend haar vuistje in haar mond. Dus als je haar ziet zoeken en smekken: neen, ze heeft niet per se honger en ja, ze heeft nog maar net gedronken. Ze had zelfs blijntjes op haar linkerduim en wijsvinger van ín de buik op haar vingers te zuigen…
• En ahja, hoe reageren de grote zussen? Wat ik nooit zal vergeten is het enthousiaste gelach en uitgelatenheid toen ze in de gang van materniteit de eerste keer naar mijn kamer liepen. Ik kon ze horen van ver: “Daaaaar is mama en babyzusje! Joepie!” Echt hartverwarmend. Ze zijn allebei heel enthousiast en trots en blij. Nora is eerder een stille genieter, Marie is nogal uitbundig: kirren, springen en roepen. Allebei zijn ze wel héél erg trots als Lena op hun schoot zit. Glunderen doen ze dan. Een aanslag op mijn week moederhart :) Nora is ook de nuchtere: “Eigenlijk kunnen beebietjes nog niet veel doen eh?”. En stelt heel veel vragen: Wanneer mag ze ‘echte pap’ eten? Fruitpap, bedoelde ze. Vanwaar komt die melk uit je borst? Waar gaat beebietje dan zitten in de auto? Mag ik in het midden zitten? Waar gaat beebietje zitten aan tafel? Enz. enz.
  Marie heeft het voortdurend over: “mijn beebietje”. Toen ik in het ziekenhuis Lena in haar bedje in de babykamer had gelegd en Marie dacht dat ze nog in mijn armen lag, begon ze wild rond te draaien en in paniek te roepen: “Waar is mijn beebietje? Waar is mijn beebietje?”. Of als Lena slaapt en we aan het praten zijn: “Jullie praten te luid! Mijn beebietje slaapt wel eh”.
  Ook grappig en vreemd was toen ze me aan de telefoon vroeg – toen ik nog in het ziekenhuis lag en ze thuis bij papa waren – : “Beebietje is geboren eh, mama, weet je ’t al?” Ehm ja hoor, schat, dat weet ik nog heel goed…
  Het heeft een paar dagen geduurd maar Marie haar gedrag verraadt dat ze het blijkbaar toch wat moeilijk heeft om de aandacht te delen en niet meer de kleinste te zijn. Sinds een paar dagen is er wat ‘regressie’ in haar gedrag: wenen als een klein kind om het minste, niet meer kunnen willen zeggen wat er scheelt als ze om iets boos is, enkel hysterisch gehuil. Constant hulp vragen voor dingen die ze eigenlijk zelf kan en deed: meegaan naar potje om broek uit te doen, haar beker vasthouden zodat ze melk zou drinken, haar jas niet meer zelf willen aandoen, plots zogezegd bang zijn als ze alleen door de living moet om op potje te gaan, enz. Het zal wel allemaal normaal zijn, maar ze haalt soms elke druppel bloed van onder onze nagels!
• En als uitsmijtertje: nog een foto van ons derde patatje!

Soon to come: het geboortekaartje, de datum, de winnaars van de weddenschap natuurlijk!, het uitgebreide bevallingsverhaal (voor de liefhebbers uiteraard) en: nog meer fotootjes.

*’t Was te denken natuurlijk. Er bestaat echt zoiets als het lot tarten. Afgelopen nacht was ze niet meer zo voorbeeldig. Tussen haar laatste voeding en de volgende voeding om 2u30 heeft ze nauwelijks geslapen en veel gehuild. Krampen waarschijnlijk. Gelukkig heb ik een droom van een vent die met Lena beneden is gebleven – en veel toertjes rond de tafel gelopen heeft – zodat ik kon slapen. Inderdaad ja, ik mag mijn beide pollekes kussen met zo ne man :) Gelukkig is ze na de voeding van 2u30 wel als een blok in slaap gevallen en is ze blijven slapen… tot ik haar om 8u maar zelf wakker gemaakt heb.
Ik steek het op de broccoli trouwens die we gisterenmiddag gegeten hebben…

Explore posts in the same categories: Lena, Tleven