1 maand Lena

We kunnen al niet meer alleen in weken tellen. Lena is vandaag 1 maand al, begot. 4 weken en 2 dagen. *ZOEF* Zo snel gaat het.
We zien ze elke dag groeien en veranderen. Echt letterlijk. Het lijkt alsof dat bij een derde nog meer opvalt, dat groeien als kool.

Enkele Lena-feiten:

• Ze doet ons nog steeds smelten. We zijn opnieuw zó stapelverliefd op onze dochter.
• Ze is over het algemeen een rustige, makkelijke baby. Uiteraard heeft ze ook lastige momentjes. Vooral ’s avonds valt ze het liefst in onze armen in slaap en niet in haar park. Geen probleem natuurlijk. Zo een slapende baby op de buik, ik vind dat wel leuk. Overdag slaapt ze meestal wel goed in haar park. Wat een groot gemak is.
• Ze slaapt tussen haar voedingen toch wel gemakkelijk een uur tot anderhalf uur en wil meestal om de 3 uur mamamelk.
• Ze heeft soms wel last van buikkrampen. Heel erg wisselend. De ene dag nauwelijks last, de andere dag na elke voeding. De laatste dagen is het weer wat meer dan anders. Bijna klokvast 2,5u na haar voeding. En dan kan ze wel ferm haar keel openzetten. En helpt het enkel om rond te lopen met haar, in luipaardhouding. Na een half uur verandert de buikpijn dan in honger. Denk ik toch. Ik hoor of merk namelijk langs geen kanten het verschil tussen gehuil van pijn of van honger. De natuur is geniaal, maar daar heeft ze toch een steekske laten vallen, vind ik. Het zou verdorie toch handig zijn moesten we snel en duidelijk weten waarom een baby huilt, ni? Of het ligt aan mij natuurlijk dat ik dat niet hoor.
• Vorige week had ik een licht vermoeden dat ze ook wat last had van een lichte vorm van verborgen reflux. Sinds een paar dagen viel het op dat ze na de voeding onrustig was, veel huilen, luid slikken, veel hikken, moeilijk/weinig slapen. De last leek minder als we ze rechtop hielden. En de klachten waren ook enkel overdag, niet ’s nachts. Tijdens het drinken zelf had ze ook geen last. We hebben het hoofdeinde van haar park en bedje wat hoger gezet en sinds dan waren de klachten weg. Gelukkig! We houden haar na de voeding ook wel een tijdje rechtop.
• Ze heeft al redelijk goeie nachten. Meestal laat ze één keer 5 uur tussen twee voedingen. Soms eens 6 uur. Twee nachten geleden zelfs 7 uur! Maar dat bleek een eenmalige toevalstreffer te zijn. Maar we klagen zeker niet. Ze drinkt maximum een kwartiertje, verse pamper, even tijd geven om te laten boeren en hop, bedje in en ze valt direct weer in slaap. Maximum een half uurtje ben ik wakker. Daar kan ik best mee leven. En moest ik nu zelf nog op tijd gaan slapen, zou ik zelfs helemaal niét moe lopen overdag.
• Ze is een buikslaper. Net zoals haar twee grote zussen. En haar mama. Overdag sliep ze al van de tweede week op haar buik in haar park. ’s Nachts legden we ze nog een tijdje op haar zij, uit schrik. Maar nu niet meer. Ongelofelijk hoe rustiger en beter ze slaapt op haar buik. Ze kan haar hoofdje al vrij goed opheffen en draaien van de ene naar de andere kant in buiklig, dus heel veel zorgen maken we ons niet echt.
• Ze volgt ons al heel goed. Als ze wil. Vaak kijkt ze heel gefocusd en geconcentreerd naar een punt boven ons en moeten we al wat moeite doen om haar naar ons te doen kijken. Maar eens ze kijkt, fixeert en volgt ze prima.
• Ze lacht! Echt. En bewust. Echt waar :) Volgens mij al van toen ze een goeie 3 weken was, maar nu is het nog duidelijker. En oh, wat is dat hartverwarmend, die eerste bewuste ontwapende lachjes! Ik moet er elke keer weer bijna van bleiten. Verslavend is het.

  Het is een van de moeilijkste dingen om te fotograferen: een baby die een beetje bewust kan lachen. Maar hier een eerste povere poging. Haar écht lachje is nog breder en duidelijker, eigenlijk.

• Ze kan haar hoofd al behoorlijk goed zelfstandig recht houden als ze ‘zit’.
• Sinds een paar dagen kan de Tiny Love mobiel haar ook een beetje boeien. Niet langer dan 5 minuten, maar ze kijkt en volgt de kleurrijke, bewegende beestjes wel even.

  

• Ze is ook steeds geïnteresseerder in haar omgeving. Vooral de zwartwit canvasfoto’s van Nora en Marie die tegen de muur achter de zetel hangen, vindt ze ongelofelijk fascinerend. Telkens wordt haar blik erdoor gevangen en blijft ze ernaar staren met open mond. En lichtpunten natuurlijk. In haar wipper voor de kerstboom met kerstlichtjes: ideale entertainment.
• Ge-entertaind wordt ze ook door haar 2 zussen natuurlijk. Vooral Nora zoekt veel contact en interactie met Lena. Ze wil Lena toch wel 2 keer per dag op haar schoot. Dan propt ze haar vinger in Lena’s vuistje en beweert ze dat Lena haar vinger vastgepakt heeft en niet wil loslaten… Ze wil ook altijd dat Lena naar haar kijkt. Vandaag was ze dolgelukkig toen Lena in haar park lag en heel gericht naar Nora keek en lachte. Ook wij waren erdoor vertederd. Marie is ook heel lief en bezorgd. Al wil zij vooral constant een tuutje in Lena haar mond proppen als teken van affectie. Maar de manier waarop ze “Lenake” zegt, doet ons keihard smelten. Ik kijk er zo hard naar uit wanneer de interactie nog groter wordt en ze echt met elkaar gaan kunnen spelen. Of elkaar gaan doen schaterlachen.

Explore posts in the same categories: Lena, Ontwikkeling