Lena – 8m

8 maanden is ons kleinste patat vandaag. Acht maanden al! Nog eens de helft zoveel en ze is al een jaar, begot. Mijn kleine baby die een jaar wordt. Mijn brein blokkeert voorlopig nog compleet bij die gedachte.
Maar bon, zo ver zijn we nog niet.

De laatste maand was het vooral motorisch een stroomversnelling.

Op 7 maanden sloop ze vooruit, op 7,5 maanden kroop ze mooi op handen en knietjes. In begin bleef haar kruipterritorium nog beperkt, maar nu ze weet dat er buiten haar speelmat ook nog andere interessante dingen te vinden zijn, is ze niet meer te houden: de plant, de boekjes onder de salontafel, computerkabels, de ‘bruine doos’ van Nora en Marie waar papier en tekeningen in liggen, de speelmat van de grote zussen met het poppenhuis en de Duplo boerderij,… Haar lang alleen laten is dus geen optie meer.

Sinds een paar weken kan ze zich ook rechttrekken waardoor ze haar park nu ook snel beu is. Ze speelt een paar minuten al zittend, trekt zich dan recht en raakt dan gefrustreerd omdat ze al rechtstaand weinig kan doen in haar park.
Maar content en trots is ze ook wel, als ze kan tonen dat ze op twee benen kan staan.

Het is en blijft ook een heel vrolijke mie die heel snel en makkelijk lacht. Ze begint wel tekenen te tonen van ‘vreemd worden’ en verlatingsangst. Als ik of de papa bij haar zit en we zijn plots weg kan ze soms hartstochtelijk beginnen huilen. Of als iemand vreemd tegen haar begint te praten kan dit ook onthaald worden door een luid bleitconcert. Schattig trouwens hoe je haar serieus of lachend gezicht bijna in slow motion kan zien overgaan naar een bleitsmoeltje, inclusief trillende onderlip.
En ze klapt in haar handjes! Überschattig. Het lijkt alsof ze het ook op commando doet als we “bravo” zeggen, maar het kan ook nog een toevalstreffer zijn. Want als we “dada” zeggen, begint ze ook in de handjes te klappen. Rudimentair zwaaien (lees: één arm in zijn geheel beetje op en neer bewegen) doet ze ook enthousiast.

En brabbelen! Dada, baba, papa. Zowel zachtjes brabbelen als luid roepen. En gillen van contentement. Of als ze aandacht wil. En heel erg hevig met haar armpjes op en neer zwaaien als ze extreem enthousiast is. Alsof ze elk moment kan opstijgen.

Momenteel speelt ze het liefst met een plastieken lepeltje. Of met de rode blokkendoos die al meegaat sinds Nora een baby was. (En ik heb nog álle 10 de blokjes, dames en heren!). En alles waar ze kan op bijten eigenlijk. En kwijlen doet ze de laatste dagen ook veel meer dan anders, maar toch lijken er nog geen extra tandjes door te komen. Ze blijft op 2 staan. Maar dat is meer dan genoeg om stukjes korst op te peuzelen.  Ook de Betterfood koek krijgt ze ondertussen wel vlotjes weggewerkt en lijkt ze heel lekker te vinden ook. Ze zit nu trouwens ook bij ons aan tafel in haar eetstoel: supergezellig is dat!

Slapen doet ze ondertussen ook als een roosje! Hallelujah! Want het heeft toch wel efkes geduurd eer ze haar nachtje deftig doorsliep. Tot haar 7 maanden werd ze consequent wakker tussen 4u en 5u en was ze enkel te troosten met een fles melk. En ja, we hebben geprobeerd met haar te laten wenen, maar, hoe engelachtig en braaf en makkelijk ze overdag is, ’s nachts rond 4u was ze ontroostbaar en boos. Het strafste was dat ze dan eigenlijk niets meer wou eten of drinken (ook als we het aanboden) tot haar groentenpap tussen 11u en 12u. ’s Nachts kon ze slechts 4u of 5u tussen 2 voedingen laten, in de voormiddag met gemak 7 uur. Haar interne klok stond niet helemaal juist, dus. Maar kijk, bij een derde weten we het wel zeker, die dingen komen dus echt helemaal vanzelf in orde. Op een bepaald moment en eigenlijk heel plots, rond haar 7 maanden, werd ze niet meer wakker om 4u ’s nachts, maar rond 7u. En wou ze toen zelfs nog niet drinken! Terwijl haar laatste fles geleden was van 23 a 24u. Ideaal om die laatste fles te vervroegen naar ongeveer 20u zodat ze ’s avonds nog maar één fles kreeg en bingo! Sindsdien heeft ze nachten van 20u30 (fles rond 19u30) tot 8u. Heaven!

Als beloning en als cadeautje voor haar 8 maanden kreeg ze vandaag een eigen kamer trouwens. En hebben wij ons slaapkamer eindelijk weer terug, hoera! Wel nog een heel rudimentaire slaapkamer: enkele knuffels, een schommel’koetje’ , haar spijlenbedje en boekenkastjes die gebruikt worden als kleerkast. Grappig eigenlijk dat die kastjes ooit, in het pre-kindjes tijdperk, in ons appartement in Gent gebruikt werden als boekenkastjes, maar vanaf de geboorte van Nora dienst deed als kleerkastjes tot ze een grote echte kleerkast kreeg. Hetzelfde bijMarie en nu bij Lena. Oh, en tegen de vrije muur een 10tal curver boxen met kinderkleertjes van maatje 50 tot 104…
’t Voelt wel een beetje raar en alweer als een grote stap: geen baby meer in onze kamer en al onze slaapkamers gevuld met ons 3 geweldige trezekes…

Eten doet ze ook  goed. En graag. 2 x een fles van 200 tot 250 ml Beba 2, 400 gram groentenpap en 200 gram fruitpap. Ze heeft liever groentenpap dan fruitpap, dus. Net zoals haar zussen vroeger.

Ja, ik weet het, ’t is een goed nieuws show. Maar het is dan ook echt wel zo. Nora was al een rustige, vrij makkelijke baby, Marie was dan weer wat meer high maintenance, maar met Lena zijn we met ons gat in de boter gevallen. Een droombaby. En dan ook nog – volgens ons toch – de schattigste, mooiste, liefste, knapste en meest fantastische baby die er momenteel rondkruipt. En ook de zussen zijn nog steeds dol op Lena. En omgekeerd.

En nu op naar 9 maanden Lena-geluk!

Explore posts in the same categories: Lena, Ontwikkeling