Een fiere fietsende Nora
’t Is hier precies een beetje stillekes op mijn blog. Wat enkel wil zeggen dat het in mijn niet-virtuele wereld nogal druk is. Vakantie. 3 dochters te verzorgen en te entertainen. Twee van de drie dochters die het bij momenten nogal uithangen. Mottig weer. Te laat gaan slapen. Moe.
En dus ’s avonds misschien wel tijd, maar vaak geen zin om te bloggen.
Maar de mijlpaal van vandaag kon niet blogloos voorbijgaan.
Nora kan fietsen! Zonder steunwieltjes dus.
Begin van de vakantie begonnen we te oefenen en dat ging al vrij goed: na enkele pogingen kon ze een 10tal seconden alleen fietsen. Stoppen had ze ook snel onder de knie. En vooral: ze had geen schrik. Helemaal niks. In juli een 3tal keer gefietst in ’t straatje. En dan niets meer wegens op vakantie gegaan en slecht weer. Vandaag nog eens gefietst en tadaaaa! De eerste 2 keer hield ik haar nog vast bij het vertrekken, de rest deed ze zelf: (snel!) fietsen, sturen, richting corrigeren en stoppen.
Ik stelde voor om te oefenen om alleen te vertrekken met het idee dat het wel nog efkes zou duren eer ze dat onder de knie heeft. Ik legde haar uit dat ze er vooral moet op letten dat ze van in begin goed moet doorfietsen. Ze zet haar voetje op de pedaal, duwt en… is vlotjes vertrokken. He-le-maal- al-leen!
She rules :)
En ja, hier is een keifiere mama aan het woord.
Bijna zo fier als Nora zelf.
“Da was goed eh mama?! Heel goed zelfs eh mama!?”
’t Zal wel zijn, mijn lieve Nora-die-heel-soms-iets-te-snel-groot-wordt…
En leve de loopfiets! Ben er zeker van dat het dankzij de loopfiets is dat het zo vlot ging. Vooral het feit dat ze met de loopfiets haar evenwicht al volop trainde en ontwikkelde is een grote winst bij het leren fietsen.
Explore posts in the same categories: Nora, Ontwikkeling
Onze patatjes 
10 augustus 2011 bij 21:09
Knap seg van Nora! Ik zou daar ook eens werk van moeten maken eigenlijk. Na de verhuis misschien ;-)
11 augustus 2011 bij 13:43
Ik herinner me nog goed het euforische gevoel dat ik had toen Amelie dat kon!
Bij Pauline wordt het een ander paar mouwen denk ik
12 augustus 2011 bij 15:18
Proficiat! Bij ons was het uren rondlopen met een stok aan de fiets gebonden! :-(
13 augustus 2011 bij 9:27
Super hé! Ik stond eerlijkgezegd ook met een krop in mijn keel toen ik Renee zag wegfietsen en draaien gelijk het niks was en dan nog met zo een air jong ;) Hier hadden we geen loopfiets, ‘k denk dat ze gewoon “plots” die coördinatieklik hebben zekerst, maar ze lijken idd wel enorm groot wanneer ze zo aan ’t fietsen zijn gelijk de echte.
13 augustus 2011 bij 22:29
Top! Die loopfietsen doen het bij ons ook hoor! Amai, ik heb gewoon nauwelijks achter Flo moeten lopen. Ik zag mezelf al lekker trainen met haar aan mijn zij maar niets van, een paar keer op en af en huppekee, het kind was ermee weg! Héérlijk! Het blijft toch wel een belangrijke mijlpaal, vind ik. Proficiat Nora!
(En ja, ze worden soms véél te snel groot ;-) )