Mijn kleine iniemienie pasgeboren baby is één jaar vandaag. 1 jaar…
Ik kan echt niet geloven dat dit al een jaar geleden is.
En amai, wat heb ik het er toch een beetje lastig mee. Ik voel me een beetje zoals deze mama zich een half jaar geleden voelde. Afscheid nemen van het baby-in-huis-tijdperk. En het doet me toch (heel) wat. De laatste dagen pak ik Lena al eens steviger en langer vast. Nestel ik mijn neus in haar zalige krulletjes en probeer ik dat heerlijk babygeurtje voor eeuwig in mijn geheugen op te slaan. Tracht ik het flesjes-geef-moment zo lang mogelijk te rekken en met elke vezel in mijn lijf te genieten van dat warm hoopje meisje dat compleet overgeleverd tegen me aan leunt. Haar lachjes, enthousiast gekruip en handjesgeklap,… Alles, alles, alles. Ik observeer en sla op. En knuffel, knuffel, knuffel. En geef haar tienduizend kusjes op een dag. Of ’t scheelt niet veel.
Uiteraard ben ik ook blij dat ons klein aapje haar eerste verjaardag mag vieren. En geniet ik er ook van haar te zien groeien en veranderen. En ben ik razend benieuwd hoe ze verder zal evolueren. En is het peuter- en kleutertijdperk ook geweldig leuk en boeiend.
Gelukkige verjaardag, kleine lieve patat. Dat we u graag zien, Lena’tje-pruts. Tot aan de maan en terug!
Geniet van je feestjes dit weekend! Wij zullen dubbel zo hard genieten van jou.
Elke dag opnieuw.
Reacties