Zussen in crime.

In het weekend mogen Nora en Marie al eens alleen naar beneden gaan om wat tv te kijken. Terwijl ik nog wat lig te soezen in bed en mijn moed bijeen raap om op te staan. Want om 7u opstaan in het weekend. Wennen doet dat toch niet.

Toen ik vorige zaterdag naar beneden kwam, zag ik onderaan de trap iets liggen. Een paar dikke lokken blond haar.

Lap.

“Ehm meisjes, hoe komt het dat er blond haar aan de trap ligt?”

Bijna in koor: “Ik weet het niet!”
“Jullie zijn hier alleen beneden geweest, dus ik kan moeilijk geloven dat er niemand van iets weet. Ik zou toch graag weten wat er gebeurd is.”

Marie: “Nora heeft mijn haar geknipt!”
Nora: “Marie zei dat ik moest!”
Marie: “Das nieeeeet!”

Uhuh.

Ik hoopte nog dat er enkel wat haar opzij of achteraan geknipt werd wat nooit zou opvallen.
Tot ik dit zag (Noot: ze had dus een lange schuine frou die ze achter haar oren kon doen):

Ik veronderstel dat ze eens voor een korte froufrou wou gaan.

Ze kregen een kleine preek. Dat dat wel niet de bedoeling is. Dat er in papier geknipt wordt, niet in de haren. Dat dat ook gevaarlijk is om in de ogen te steken. Dat dat gewoon niet mag.
Maar tegelijkertijd had ik het toch ook moeilijk om mijn lach in te houden en eigenlijk niet een beetje vertederd te zijn.

Wie heeft er als kind nu niet in eigen of andermans haar geknipt? (Ik, eigenlijk…)

Ik probeerde Marie’s nieuw hip kapsel toch een beetje te pimpen en te redden wat er te redden valt:

Ze heeft nu een ultrakorte froufrou. Maar dat zal wel mode zijn, zeker?
En het is nog gemakkelijk ook. Geen gedoe met speldjes meer ’s morgens.

Het grappige is dat ik die avond in een verloren hoekje in huis ook enkele bruine haarlokken gevonden heb. Aandoenlijk hoe ze daar allebei geen woord over gerept hebben en elkaar niet verklikt hebben. Of ze waren het vergeten, dat kan ook natuurlijk.

Explore posts in the same categories: ;-), Gedrag, Marie, Nora, Tleven