Runkeeper vs Endomondo

Ik loop nog steeds. Wie had dat ooit gedacht! Ik niet alleszins. In de winterperiode is de frequentiewel  heel laag. In het beste geval om de 2 weken, maar vaak ook maar om de 3 weken.

Het zijn niet zozeer de temperaturen die me tegenhouden om een toertje te gaan lopen. Lopen in de (vries)kou vind ik zelfs wel nog leuk. Zolang ik handschoenen aanheb, want mijn vingers zijn veruit de enige lichaamsdelen die na 10 minuutjes lopen niet opgewarmd raken. Alleen als de straten glad liggen of als het echt veel regent, dan pas ik. Maar de grootste belemmering is eerder dat het zo snel donker is. Voor de winter liep ik woensdag in de vroege avond, maar in de winter is het dan al donker. En ik loop onder andere door afgelegen velden zonder enige verlichting en dat riskeer ik toch niet. Zelfs niet met fluo hesje. Maar goed, het is nu al wat langer lichter dus heel binnenkort probeer ik opnieuw 2 keer per week te lopen. Of toch minstens 1 keer.

Ik loop telkens een toertje van 5 km. Niet meer, niet minder. En voorlopig is dat meer dan genoeg. Na mijn 5 kilometer ben ik echt wel op. Hoewel ik de laatste paar keer precies wel nog langer kon lopen. Een snelle loper ben ik (nog steeds) niet: ik doe ongeveer 37 minuten over die 5 km. Maar dat maakt ook niet uit. Ik troost me met het feit dat het vooral te maken heeft met de heuvelachtige route en de soms heel modderige ondergrond ;)

Het vertrekken zelf is nog altijd het lastigste. Vaak heb ik er niet zoveel zin als ik vertrek. Maar achteraf en tegenwoordig ook tijdens het lopen heb ik er ongelofelijk veel deugd van.

Hier vroeg ik al eens advies om mijn looptijden en -afstanden te registreren en bij te houden. En het werd Runkeeper. Heel tevreden van eigenlijk. Het doet wat ik wil dat het doet.

Maar nu zie ik op Facebook veel vriendinnetjes Endomondo gebruiken.
En daarom mijn vraag: Waarom Endomondo? Wat is het verschil met Runkeer? Wat is beter? Wat is slechter? Is het gebruiksvriendelijk? Zou ik overschakelen?

Dus Lien en Annelyse en anderen: fill me in please! :)

Zumba

Vraag: Wat hebben de activiteiten lopen en zwemmen met elkaar gemeen?
Antwoord: Goeie voornemens van mezelf die een stille dood zijn gestorven.
Alhoewel ik toch nog graag af en toe nog wat zou willen lopen. Maar niet ’s avonds want dat hou ik niet vol. Misschien moet ik maar een nieuw voornemen maken en proberen om vanaf september (en halftijds werken) minstens één keer per week een moment te vinden om te lopen.

Maar soit. Terzake. Ik ben gisteren, samen met mijn schoonzus, voor de eerste keer gaan Zumba-en! Tof, jong! Leuke, aanstekelijke, ritmische muziek, gevarieerde danspasjes, maar vooral: niet al te moeilijke danspasjes. Hoewel ik soms toch niet helemaal meekon, moet ik eerlijk toegeven. Maar maakt niet uit, dan spring ik gewoon maar voort op het ritme.

Volgende week nog van dat!

Lopen

Ik schrok er zelf van dat het al bijna twee weken geleden was, maar ik ben vandaag nog eens gaan lopen. Mijn voornemen van liefst 2, maar zeker 1 keer per week te gaan lopen is blijkbaar nogal lastig vol te houden. Het mij niet goed voelen in mijn vel van vorige week en de extreme vermoeidheid zullen wel de grootste boosdoeners zijn.

Maar het schuldgevoel primeerde vandaag en ook al ben ik niet gewoon van in de voormiddag te gaan lopen en ook al was ik nog behoorlijk moe, toch heb ik mij in mijn sporttenue’tje gehesen terwijl de meisjes met de papa aan het badderen waren.

En – hou u vast! – ik heb niet 4 km, maar wel 6 km gelopen! Zes! 3 toertjes in plaats van 2 toertjes. Zo ben ik dan wel, àls ik dan ga lopen, ben ik niet snel content en wil ik steeds mijn eigen grenzen verleggen. Toen ik begon was 4 km wel ok, maar het lopen ging verrassend goed en toen wou ik minstens nog een half derde toertje lopen maar eens het zover was, heb ik maar gewoon een volledige derde toer gedaan.
Maar amai! ’t Was behoorlijk lastig. Vooral omdat het redelijk bergop gaat op het einde van de route. Ik was stikkapot toen ik terug binnen kwam gestrompeld. Naar adem happen, hoesten, puffen zweten, de hele reutemeteut.

Een sprintje op het einde kon er deze keer niet meer aan af :)

Lopen

Oh, wat had ik geen goesting om te gaan lopen gisterenavond. Maar ik had het al twee keer uitgesteld en het was ondertussen alweer iets meer dan een week geleden, dus ik moest van mezelf. Ik ben dan toch uit mijn zetel geraakt en ben 4 km gaan lopen. Het ging, maar ik was toch weer redelijk kapot. Daar zal dat sprintje tijdens de laatste 100 meter wel iets voor tussen zitten. Jaja, een sprintje! Zomaar, omdat ik content was dat de twee toertjes achter de rug waren :)

Tijdens het lopen maakte ik mezelf trouwens de bedenking dat het heel onwaarschijnlijk is dat ik het lopen op zich ooit echt leuk of ontspannend ga vinden. Voorlopig is het toch nog vooral afzien tijdens het lopen. Het gevoel en de rust achteraf (een compleet voldaan gevoel en zalig tintelende spieren) is wel plezant.

Maar toch. Moest ik niet nog een paar kilootjes willen vermageren (en ’t zijn lastige kilo’s die laatste, amai!) of moest ik helemaal tevreden zijn met mijn gewicht en figuur en zo, denk ik toch niet dat ik enkel voor de fun of omdat het zo gezond is, op regelmatige basis zou gaan lopen.

But then again, zeg nooit nooit!

Lopen

Vrijdagavond ben ik opnieuw gaan lopen. Het dubbele van woensdag! In totaal zo’n 4 kilometer. En dat is voorlopig wel  het maximum. Het is nét te doen, ook al was ik wel behoorlijk uitgeteld en had ik loden benen. Maar ik was wel trots op mezelf dat ik het uitgelopen heb.
De eerste twee minuten waren zalig en gaven me een gevoel van absolute vrijheid: haren in de wind, leuke muziek en eventjes weg van alle drukte en dan nog kunnen lopen in een rustige natuuromgeving. Fijn! Maar na die twee eerste minuten kreeg ik al pijnlijke benen en was het zoeken naar een goede ademhaling. De eerste ronde was het lastigste maar tijdens de tweede ronde had ik mijn ritme gevonden en was het bij momenten zelfs heel ontspannend om te lopen. De laatste vijf minuten waren dan weer een beetje hels.

Morgen nog eens. Voorlopig hou ik het bij twee toertjes en als ik merk dat dat redelijk vlot begint te gaan, ga ik een route uitstippelen van ongeveer 5 kilometer. Want twee keer hetzelfde toertje doen vind ik ergens toch ook wel een beetje saai. Het lijkt me leuker om één grotere toer te doen.

Oh, en ik ga me ook eens een eenvoudige stopwatch of iets dergelijks aanschaffen zodat ik ook weet hoelang ik erover loop. Lijkt me wel leuk om voor mezelf de lat steeds ietsje hoger te leggen, niet alleen kwa afstand, maar ook kwa tijd.

Lopen

Ik heb me aan mijn woord gehouden: ik ben gisterenavond gaan lopen. En het heeft me deugd gedaan!
Het plan was om de route te lopen die we anders vaak al wandelend doen, door de kleine landelijke weggetjes die rond ons huis lopen. Ik had op voorhand geen idee hoelang deze toer was, maar ik dacht niet dat ik hem ging kunnen uitlopen, aangezien het toch weer bijna een half jaar geleden is dat ik gelopen heb.

Maar het ging redelijk goed. Heel goed zelfs. Ik heb de toer vlotjes uitgelopen zonder echt ongelofelijk buiten adem te zijn. En maar een kwartiertje gelopen. Achteraf heb ik hier (een geweldig handige tip van mijn broer!) berekend hoeveel ik gelopen heb en kwam ik – slechts – aan 2 kilometer. En na mijn S2R-project liep ik 5 km, dus dit was peanuts. Omdat het wat té vlotjes ging en het toch de bedoeling is dat je na het lopen wat moe bent, ga ik de volgende keer dat toertje tweemaal doen. En ik heb al een route uitgestippeld die 4 km lang is voor nog een volgende keer.

Ik zie het weer zitten, dat lopen. Benieuwd of ik het nu ook echt kan volhouden.

Kriebels

Het kriebelt weer om te gaan lopen. Ik heb zelfs een nieuwe loopbroek gekocht. Mijn voornemen is om woensdagavond nog eens sportief te gaan doen. Niet meer met de auto naar het park van Ninove om daar toertjes te lopen, maar wel hier in de buurt de landweggetjes ontdekken.

Sportkriebels en een voornemen zijn natuurlijk nog geen garantie voor actie. Maar nu ik het hier heb gepost kan ik er niet meer onderuit natuurlijk.

Tenzij het regent vaneigens…

S2R: The End.

Et voila. Mijn start-to-run-reeks (van 0 tot 5km) zit erop! I did it. Gisteren na het werk mijn laatste les met Evy gelopen. En ja, ik ben best wel veel trots op mezelf. Ondanks de drukte ’s met twee kleine kindjes en opnieuw aan het werk zijnde, ondanks het mottige weer van de laatste weken (twee keer heb ik in de gietende regen gelopen), ondanks het liever-lui-dan-moe-syndroom, heb ik het toch volgehouden. Ik die absoluut niet sportief ben, ik die de vroegere turnlessen haatte uit de grond van mijn hart, vooral als we moesten lopen: de Coopertest, de collegecross,… : vre-se-lijk vond ik het. En nu ben ik 27 lessen, een 10tal weken, 3 keer per week uit mezelf gaan lopen. De vroegere tiener in mij staat versteld.

En net zoals Isabel, doe ik het nog graag ook. Het vertrekken is nog steeds lastig, maar eens ik aan het lopen ben en zeker achteraf is het genieten. Het voelt goed en het geeft me ook een energie-boost.

Dus we gaan proberen volhouden. Proberen. Eén of twee ker per week. De laatste weken deed ik één of twee keer per week op het einde van mijn werkdag mijn sportkleren aan, reed naar het park van Ninove, deed dan een loopsessie en ging dan de kindjes halen bij mijn moeder (2 dagen per week zijn Nora en Marie bij mijn mama). Ideaal eigenlijk: het is nog niet donker en ik vermijd het ik-lig-lui-in-de-zetel-en-wil-er-niet-meer-uit-syndroom.

Donderdag na het werk ga ik nog eens 10 minuten en 20 minuten lopen en volgende week gaan we voor de 30 minuten. Aan mijn tempo betekent dit 4 toertjes rond het park van Ninove (1 toer is 1020 meter). Voor 5 km te lopen, moet ik dus 5 toeren lopen ofte een dikke 35 minuten. Dat zal dan weer voor de week nadien zijn…

En misschien, heel misschien, waag ik me ooit wel eens aan de reeks van 5 tot 10 km. Hoewel ik 3 keer per week wel wat te frequent en intensief vind voorlopig.

Mijn projectjes

Na een stop van bijna 2 weken, ben ik vandaag opnieuw gaan lopen met Evy Gruyaert.
Een week voor we naar Polen vertrokken had ik een pauze ingelast wegens te druk met vanalles en had ik mezelf beloofd om de lessenreeks weer op te pikken eens we terug thuis waren. En belofte maakt schuld.
Al was het niet evident om mezelf op te peppen om te gaan sporten vanavond, but i did it!

De laatst gelopen les (les 22, nog maar 5 lessen te gaan!) heb ik vandaag herhaald en ik was toch bang dat het te lastig ging worden omdat er een pauze van bijna twee weken tussenzat en mijn conditie misschien opnieuw verminderd was. Maar het viel nogal mee. Ik moest 2 keer 15 minuten lopen met een pauze van 2 minuten en kwa ademhaling ging het heel goed: ik was maar een beetje buiten adem. Maar mijn benen hadden het erg lastig! Ze voelden als lood en ik kreeg ze de laatste 5 a 10 minuten nog nauwelijks van de grond. Maar ik heb het wél uitgelopen.
Volgende les 10-12-12 minuten. Brrrr.

De grote vraag en uitdaging blijft wel: zal ik enkele keren per week blijven lopen eens de lessenreeks gedaan is? Eerlijk gezegd: ik weet het niet. Ik zou wel willen, het doet mij en mijn lichaam deugd maar ik betwijfel soms of ik het ga volhouden… We zien wel.

Wat dat ander project betreft, dat -10 kg project: pffffrrrrt! Ik wist dat onze trip naar Polen niet goed ging zijn voor mijn dieet, maar ik had niet gedacht dat het zo erg ging zijn. Hou u vast, mensen: ik ben in 1 week twee (2!) kilo bijgekomen. Djezes. Ergens is het wel begrijpelijk: elke dag een uitgebreid en zeer lekker ontbijtbuffet waar ik niet kon aan weerstaan, een erg onregelmatig eetritme waardoor ik eigenlijk bijna de ganse dag door at en schranste (ik had – teveel – koeken en chocola mee voor onderweg in de auto), niet zoveel beweging en uiteraard veel en lekker gegeten op het trouwfeest. Maar toch: 2 kilo!? Dat is toch wat overdreven. Ik vervloek dat traag metabolisme van mij!
Ik vond het zo erg dat ik er aanvankelijk in alle talen wou over zwijgen hier, maar anderzijds is het misschien net een extra stimulans om die verdomde kilo’s er net zo rap weer af te krijgen. Want ze moeten er echt wel zo snel mogelijk weer af.
Ik ben dus weer streng aan het lijnen. Strict puntjes tellen doe ik eigenlijk niet meer: keukenweegschaal is kapot, mijn boterhammekes voor op het werk telkens wegen als ik ze smeer en het de puntjes tellen van het avondeten zijn wat te omslachtig en bovendien weet ik ondertussen wel van bijna elk voedingsmiddel wat de puntwaarde is. Maar ik hou me wel aan een vast eetschema en vooral: weinig/niet snoepen!
Voordeel van te gaan werken is dat ik automatisch een regelmatiger (eet)ritme heb en als ik geen snoep meeneem naar het werk, is het ook niet moeilijk om eraf te blijven. Enige moeilijk moment is ’s avonds als Nora een boterham eet, ik al honger heb maar nog ‘moet’ wachten om warm te eten tot manlief thuis is. Dan is het moeilijk om van die lekkere boterhammekes af te blijven en nog moeilijker om het bij één boterhammetje te houden…

Maar die 10 kilo moeten en zullen eraf gaan!

-10: week 11

Woohoo, ik zit in de helft! Na 11 weken ben ik 5 kilo verloren. Nog 5 te gaan!

De laatste weken zat mijn gewicht een beetje vast, maar ineens vlogen de grammetjes er dan toch weer af. Het gaat traag, maar zeker.

Ben benieuwd wat de weegschaal na ons Polenreisje zal zeggen. Bij een Pools trouwfeest is er traditioneel véél eten, het is enkel maar de vraag of ik het eten ga lusten, want ik ben daar nogal een moeilijke in…

Oh, en ik begin het ook wel heel fel te merken aan mijn kledij en aan mijn lijf dat ik wat minder breed ben: mijn buik is aan het minderen en ook mijn bovenbenen en heupen zijn duidelijk smaller geworden. Nice nice nice!

Mijn Start to Run-project van 27 lessen zit er ook bijna op: vorige week woensdag heb ik les 22 gelopen. Normaalgezien moest ik vrijdag en zondag les 23 en 24 lopen, maar ik heb het project heel eventjes on hold gezet: teveel gestress en georganiseer voor onze Polenreis en ik kreeg de reeks sowieso niet meer af voor ons vertrek, dus heb me voorgenomen om na ons reisje te herbeginnen bij les 22. Nog twee weken volhouden en dan is het klaar!

Ik herinner me trouwens nog de eerste lessen waarbij ik toevallig zag wat ik bij les 22 moest doen: 2 x 15 minuten lopen en dat ik toen echt dacht van: oh my god, zo veel! Dat lukt mij n.o.o.i.t. En het geeft dan wel een supergoed gevoel als je merkt dat het bij les 22 wél lukt en dat het zelfs nog vrij goed lukt ook!

Of zoals Evy zegt: Goed bezig, je bent een natuurtalent! ;)