Nora was 17,5 maanden toen ze de windpokken kreeg. Lena heeft ze nu, op 13 maanden. Maar wat een verschil! Nora had misschien over heel haar lichaam een 20-tal blaasjes, had geen koorts, at goed en sliep goed. Niets erg dus.
Lena daarentegen. Het begon 3 dagen geleden met enkele blaasjes op haar buik. En we dachten dat we opnieuw geluk gingen hebben en dat het bij enkele blaasjes ging blijven zonder al teveel last. Want woensdag was er nog niet veel te merken aan haar.
Donderdag stond haar buik al vol en kwamen er op haar rug ook al wat blaasjes, maar voor de rest nog niet veel last of koorts.
Vrijdag begon het echt door te breken. Nog meer blaasjes, ook in haar lies, op haar schaamlippen en poep, op haar hoofdhuid en in de nek. En grote dikke blaasjes. Ze had ook lichte koorts en we zagen haar toen wel meer krabben, vooral op haar hoofd en achter haar oren. Ze at wel nog goed en was bij momenten nog actief en vrolijk. We haalden wel al Fenistil druppels tegen de jeuk en Remy stijfsel voor in bad in huis. Cytelium-spray om de letseltjes uit te drogen hadden we al in huis voor Nora haar zona. Het is trouwens zo dat Lena de windpokken gekregen heeft: via de zona-opflakkering van Nora. Zussen delen dan ook alles…
De nacht van vrijdag op zaterdag was hel. Ze sliep nochtans goed in maar rond 24u was ’t om zeep. Wakker worden, huilen, zeuren, half uur stil, soms slechts kwartiertje stil om dan opnieuw te huilen. En zo bleef het duren tot 4u! Niets hielp. Fenistil druppels had ze al gekregen, letseltjes waren aangestipt met Cytelium en we hadden haar ook een Perdolan suppo gegeven tegen de koorts die toen al tussen de 39 en 40°C was. En toch bleef ze heel onrustig. Héél zielig en frustrerend om haar te zien afzien en niets te kunnen doen. Ik ben om 3u dan toch zelf in slaap gevallen, terwijl manlief het om 4u niet meer kon aanhoren en haar meenam naar beneden om haar op zijn buik in slaap te laten vallen. Ze was 10 minuten rustig en stil, maar begon toen plots te spelen en te brabbelen. Jurgen legde haar opnieuw in bed en toen sliep ze. Eindelijk. Tot 8u30, flesje gegeven en meteen in slaap gevallen tot ze om 9u30 wakker werd. Ze gloeide enorm en had dan ook 40°C koorts. Perdolan/Fenistil/badje met stijfsel en Cytelium en hup weer in bed. Ondertussen had ze ook op haar gezicht en rond haar mond blaasjes bij gekregen. Ook enkele op haar benen en op haar voeten. En haar buik werd nóg wat meer bedolven onder de vorte blaasjes.
(Op de foto ziet het er eigenlijk veel beter uit dan “in ’t echt”)
Tijdens zo’n badje met Remy stijfsel fleurt ze wel wat op. Het doet haar merkbaar goed. Haar nadien onderspuiten met Cytelium is wat anders. Hysterisch is ze dan. Hartverscheurend. Maar nadien voelt ze zich wel wat beter. En die Fenistil zal ook wel iets helpen, alhoewel ik haar toch nog héél vaak in haar haar zie krabben. Echt fanatiek krabben. Of haar hoofd heen en weer schudden tegen de achterkant van haar eetstoel. Of zelfs haar hoofd tegen ons hand of arm wrijven om de jeuk te bestrijden. Als ze moet verschoond worden krabt ze niet op haar buik, maar pitst ze haar vel bijna kapot van de jeuk. Echt mottig om te zien. En ondertussen maar zeuren, klagen en boos worden.
We vermoeden dat ze ook in haar mond blaasjes heeft, want sinds vandaag eet ze wat minder en kauwt ze opmerkelijk trager en voorzichtiger of slaakt plots een pijnlijke kreet.
’t Is een rotziekte, die windpokken. Ook al is het een onschuldige, banale kinderziekte.
Maar bon, het is vandaag de 4de dag dus ik hoop dat vorige nacht en vandaag het ergste was en het nu enkel kan verbeteren. Ze is alleszins zonder probleem in slaap gevallen, maar zo begon het gisterenavond ook…
Tussen de jeuk- en koortsaanvallen door kan ze gelukkig wel nog lachen:
Marie heeft de windpokken nog steeds niét gehad trouwens, dus de kans is heel reëel dat we er binnen een 2tal weken opnieuw voorstaan. Al hoop ik dat het een afgezwakte versie is dan. Want met het karakter en het drama queengehalte van Marie zal dít nog peanuts zijn…
Reacties