3!

Gelukkige verjaardag, Nora.
Drie jaar vandaag.
Drie jaar geleden, vanavond om 22u20 om precies te zijn, kwam je in ons leven. En niets was nog hetzelfde. Jouw komst veranderde ons leven compleet. In a very good way.

Lieve Nora-pora,
Al bijna 1100 dagen maak je van ons leven een feest.
– Met je (bijna altijd aanwezige) vrolijkheid en enthousiasme. Van een ochtendhumeur heb je voorlopig nog geen last. Tenzij dan van het mijne soms.
– Met je donkere, grote ogen en je (nog steeds een beetje aanwezige) schattige krullen waar iedereen (en niet in het minst je eigen moeder) constant wil in wriemelen. De momenten dat je op mijn schoot zit, je lijfje en hoofd helemaal leunend tegen het mijne en ik zachtjes door je krullen wrijf, zijn voor mij onbetaalbaar en koester ik. Keer op keer. Net zoals ik zoveel momenten, gevoelens, gebeurtenissen wil koesteren en onthouden. Ergens programmeren in mijn hoofd zodat ik het steeds haarscherp opnieuw kan oproepen.
– Met je gevoel voor humor, met je gegniffel achter je handje als je een “foppeke” doet of zegt.
– Met je getater en gebabbel, vooral op momenten dat je eigenlijk iets anders zou moeten doen zoals je boterham opeten zodat we op tijd op school geraken. Maar jouw woordenstroom en redeneringen zijn zo boeiend, aandoenlijk, schattig en lief dat we er geen speld kunnen en willen tussenkrijgen. En of je dat al doorhebt. En of dat je daar al gewiekst gebruik van maakt om toch maar niet te moeten doen wat je op dat moment zou moeten doen.
– Met jouw plotse uitgebreide verhalen vanuit de klas de laatste tijd. Niet als we er zelf naar vragen, neen neen, zo koppig en eigenwijs ben je wel. Maar zo heel plots aan tafel of in bad kan je beginnen vertellen over je “fiendinneke Fjooj“, over “Zjiel”, de klaspop” (“Neen, mama, niet Zjuul, maar Zjiel!“), over hoe leuk je het vindt als de juf een kaarsje brandt, de kindjes de handjes vouwen, “lieve Jezus” zeggen en een kindje (en dan nog het liefst jij) het kaarsje mag uitblazen. (Maar ge moet daar nu ook niet mee overdrijven eh schat).
– Met jouw expressief gezichtje dat al heel goed weet wat het moet doen om iets te verkrijgen. Je puppy-look wordt met de dag perfecter. En soms kan je ons zo om je vingertje winden, met je grote donkere ogen, opgetrokken wenkbrauwen and last but not least, je mega pruillip. Maar soms ook niet. En dan verandert je schattig zielig gezichtje in een heuse, rode donderwolk met hartverscheurend gehuil. Maar zelfs dan vinden we je nog beestig schattig.

Lieve schattie-patattie,
Warm en week word ik vanbinnen.
– Als ik voor ik zelf ga slapen nog eens kom piepen op je kamer en je zie slapen als een engeltje in dat megagrote bed. Ik zou je kunnen opvreten, dan.
– Van je “Ksie je gjaag” als je gaat slapen.
– Als ik je volledig zie opgaan in je fantasiespel met je poppen en ik vaak mezelf  ‘terughoor’ als je je boos maakt op je poppen, als je ze verzorgt, als je ze laat slapen. En als het niet mezelf is dat ik in je woorden herken, is het wel je grote idool, juf Judith.
– Als ik je ongeremd, uitgelaten, maar tegelijk geconcentreerd de danspasjes van K3 zie imiteren (wat al behoorlijk goed lukt trouwens!)
– Als je met K3, andere kinderliedjes of zelfs gewoon met de muziek op de radio in de auto spontaan ‘meezingt’, vol overgave. Totaal niet wetend waarover het liedje gaat. Wat het extra grappig maakt.
– Als je mij spontaan vastgrabbelt voor een knuffel of een kus of als je je gezichtje nestelt in mijn nek en je als een klein aapje aan me vasthangt. Als je wakker bent maar eigenlijk nog een beetje moe bent bijvoorbeeld.

Lieve kleine pruts,
Wat ben ik trots op jou.
– Op onze puzzelkampioen
– Op onze patat die geleerd heeft dat nieuw eten proeven soms iets oplevert (Jip&Janneke snoepjes vooral) en die dat tegenwoordig superflink doet. Ook op school. En ook grotendeels dankzij de school.
– Op ons kleutertje die het geweldig goed doet op school. Waarvan de juffen zeggen dat ze zooo flink is, dat ze altijd super enthousiast meedoet, dat ze honderduit vertelt over vanalles en nog wat. Soms onbegrijpelijke verhalen, soms verzonnen.
– Op ons oudste die ferm ruzie kan maken met ons jongste, maar tegelijkertijd haar rol als grote zus heel serieus neemt door haar zus als de beste te troosten, te helpen en te berispen (“Maar Majie toch, da mag niet èh!”).

Lieve trezebees,
Je hebt – samen met je zus – een groot stuk van ons hart veroverd. Voor nu en altijd, no matter what.
En dat we jou graag zien. En dat we van je houden. Van hier tot aan de maan en terug. En dat maal oneindig.

Gelukkige verjaardag, Nora poppemie!
Geniet van jouw dag, wij genieten van jou. Elke dag opnieuw.

Explore posts in the same categories: 3 jaar, Nora