Landal De Vlegge

We gingen voor het derde jaar op rij een weekje op vakantie naar Nederland. Naar Sibculo, een dorpje in Overijssel, vlakbij de Duitse grens. We zijn begin juli vertrokken en ondertussen is de vakantie weer bijna voorbij, dus hoog tijd voor een verslagje en wat foto’s, me dunkt!

• Deze keer gingen we een voor Landal vakantieparken in plaats van Roompot. Heel goed meegevallen! Verzorgd, proper park en huisje. Wel net iets moderner en properder afgewerkt dan bij Roompot was onze indruk.
• Slecht weer gehad. Echt slecht weer gehad. Elke dag regen. Sommige dagen ganse dag door regen. Andere dagen een beetje zon tussen de buien door. We zaten in een park met een zwemvijver en strand en één namiddag hebben we daar toch een paar uurtjes kunnen vertoeven. Nora en Marie in zwembroek, wij in t-shirt en toch beetje bibberend.

  

  

• En Nora doet al eens graag van fotomodel:

  

• Gelukkig was er een binnenspeeltuin in de buurt. En Plopsa Indoor Coevorden! Ik vermoed dat dat bij de kinderen toch het hoogtepunt van de vakantie was. En daarvoor moet je dan 3u30 met de auto rijden… Maar goed.

  

• Naar dierenpark Emmen zijn we ook geweest. “De mooiste dierentuin van Nederland”. In de regen jammer genoeg. Hoogtepunt daar was hoe een indrukwekkende leeuw die zich duidelijk verveelde, het op Nora gemunt had en haar ‘aanviel’. Gelukkig met glas ertussen. Uiteraard. Maar het zag er toch behoorlijk indrukwekkend uit. En Nora was helemaal niet bang, maar genoot vooral van de aandacht van de mensen rond haar. Vorig jaareen slang rond haar nek, dit jaar een klauwende leeuw, what’s next?

  
  

• De zomervakantie was voor de Nederlanders nog niet gestart toen wij er waren. Voordeel: rustig in het vakantiepark, nauwelijks moeten aanschuiven in Plopsa Indoor, nergens grote drukte. Nadeel: nog geen kinderanimatie in het park. En bij het slechte weer was dat wel héél erg spijtig.
• Lena heeft een zandfobie. Fobie, ja. Als ze nog maar zand ziet of – o wee – zand aan haar voeten voelt, trekt ze beentjes in, wil ze niet en ik zeg wel degelijk NIET in het zand gaan staan en begint ze hysterisch te brullen. En ze kan het lang volhouden, hebben we gemerkt. Haar lokken met een speeltuig op de speeltuin, water of zelfs een koekje, het helpt niet. Ze blijft stokstijf staan en hartverscheurend brullen. Tof zo in een park met zwemvijver en strand en een speeltuin met allemaal zand. “Gelukkig” was het niet echt strand- en speeltuinweer…

  

  Hoog en droog. En vooral zandloos. Dan kon ze wel lachen.

  

  Als iemand tips heeft trouwens om haar van die fobie te verlossen, shoot! Al zal het vanzelf ook wel overgaan, vermoed ik. Heb nog niet veel volwassen mensen zien hysterisch brullen op het strand. Then again, die vertonen zich dan ook gewoon niet op het strand waarschijnlijk. Maar toch. Het zal er wel uitgroeien zeker? Geen idee hoe ze het heeft opgelopen eigenlijk. Van gras was ze in begin ook niet zot, maar dat ging nog redelijk snel over.

• Onszelf maar vooral de kinderen bezig houden bij regenweer en in een niet zo groot huisje: een uitdaging! Gelukkig hadden we een dvd speler, dvd’s, speelgoed, papier, potloden en gezelschapsspelletjes. Op den duur was een uitstap naar de supermarkt al een verademing!

  

• Ik zeg het elke keer opnieuw als we in Nederland (of elders) zijn: dat we verdorie niet mogen klagen over de Belgische keuken en restaurants! Een eenvoudig pastaatje, al was het maar een gewone spaghetti is zo moeilijk te vinden. En een simpel belegd broodje kennen ze ook niet. Weinig variatie op de kaart ook. En vaak heel vettig bereide en wakke frietjes. Awoert!
• Al bij al was het uiteraard wel fijn om eens weg te zijn uit de dagelijkse sleur en samen leuke dingen te doen. En hebben we ervan genoten!

 

En dat ons kleinste verdorie groot wordt!

Explore posts in the same categories: Gezin, Reis